மருதம்

இலைகள் துளிர்ந்து
விழிகள் விரிந்து
மனம் மகிழ்ச்சி கொள்ளட்டும்

பூக்கள் மலர்ந்து
சுவாசம் முகர்ந்து
மனம் மகிழ்ச்சி கொள்ளட்டும்

கிளிகள் பேசி
செவிகள் சிவந்து
மனம் மகிழ்ச்சி கொள்ளட்டும்

மழலைகள் சிரித்து
உதடுகள் விரிந்து
மனம் மகிழ்ச்சி கொள்ளட்டும்

நாம் கைகோர்த்து
மனங்கள் இணைந்து
நமது உள்ளம் பரவசம் கொள்ளட்டும்

கருப்பு வெள்ளை
கருப்பு வெள்ளை
கருப்பு வெள்ளைகளில் நான்
துள்ளி துள்ளி வருகையில்
இருபுறமும் நின்று வழி விடுவார்கள்

ஆனால் நீ
கருப்பு வெள்ளை
கருப்பு வெள்ளை
கருப்பு வெள்ளை என்று
நிற்காமல் விழி அசைக்கிறாய்
விழியில் வீழ்ந்தேன்
இனி என்னில் வலுவில்லை
நல் விடை கொடு ஷ்வேதமே

ஓர் காவியம் தரும் அணைத்து இன்ப துன்பங்களையும் உன் பெயர் தருகிறது

இச்சுந்தர காவியத்தை (உன் பெயரை) வாசிக்கிறேன்,  சுவாசிக்கிறேன், உச்சரிக்கிறேன் கணக்கில்லாமல்
ஆயினும் இன்று வரை உன்னை புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை கமலமே!

என்ன எழுதுவது என்று அறியேன்
எதை எழுதுவது என்று அறியேன்
எண்ணி பார்க்கிறேன் எதுவும் தோன்றவில்லை
இப்புலம்பலையும் எழுதுகிறேன்
தேரில் வந்தாயே தாமாரையே எப்பொழுதும் சூரியனை நோக்கிக்கொண்டு
உன் புன்சிரிப்பில் புலனைந்தும் நின்றதடி
இடைவேலி நம் மனதிற்கு மட்டும் அல்ல
மேகத்திற்கும் கடலிற்கும் தான்

மேகத்துள் மறைந்து கொண்ட நீரை போல்
இவ்வலையுகத்தில் மறைந்து கொண்டேன் அடா